İlhami yolculuk nereye?

Merak ettiğim nokta şu; başarı yeteneğe mi yoksa çalışkanlığa mı tabii olarak geliyor? 

Ben ilhama İlhami diyorum. Gelince daha güzel resimler yapıyorum. Bazen de yapamıyorum. İlhami beni terketti diyorum. Bu yaptığım herşey için geçerli sadece resim için değil. Bazen istekliyim ama yaptığım birşeye benzemiyor. O zaman kendim beğeneceğim noktaya gelinceye kadar uğraşıyorum. İşin bu kısmının İlhami'yle pek bir alakası yok. Zorla güzellik olmaz ama çalışa çalışa belli bir mertebeye ulaştırabiliyorum yaptıklarımı. Sabır ve güç içimde de olsa istek olmayınca işe yaramıyor.

Aslında uzunca bir süreden beri canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Fakat boş durmak da fazlasıyla  rahatsız ediyor. 

İsteğin geri gelmesini beklerken bir süre kendimi nadasa bırakıyorum. Kendimi tekrar etmek gibi olmasın ama boş durmak beni çok rahatsız eder. Dolayısıyla gel zaman git zaman bekledikten sonra yine kendimi zorlayarak elime aldım geçen gün. İte kaka da olsa bir resmi tamamladım. Beğendim de üstelik. Hatta etrafımdan da beğeni topladım. Arkadan ikinciyi, derken üçüncüyü 4-5-6 devam ettim. O arada  İlhami'nin de yanıma gelmiş olduğunu farkettim. Kendimce bir arayı hak edip, hak etmediğimi düşünürken bir de baktım ki İlhami kıpır kıpır. Yolculuğa hazır. Tam uzaklaşırken

seslendim. "Hey İlhami yolculuk  nereye?

İLHAM

Bir rüzgar esti birden geldin

Coştum sevindim avundum

Kendimi buldum 

Bir  şeyler yapmaya çalıştım

Bir rüzgar esti kaybolup gittin

Belki dönersin diye umut ettim

Üzüldüm bir şey yapamaz oldum

Boşluğa düştüm dengem bozuldu

Gönlüm karardı ruhum soldu

Rüzgarla belki gelir dedim

İlham  getireceğini umut ettiğim

O rüzgarı beklemeye karar verdim