Sevgili okurlarım, ben 2012 yılında Bay P. ile tanıştım. Olayın başında Bay P.’den çok verilen ilaçlardan etkilendim. Geçen zaman içinde birbirimize alışmaya çalıştık. O ısrarla dediğini yaptırmaya çalışırken ben de en ısrarcı en inatçı halimle mücadele ediyorum. Bu arada ben çok yoruldum, halsizleştim. Kendimi yarı yarıya bitmiş hissediyorum. Duraklama devrine girmiş gibiyim. Kendimi bunun geçici bir durum olduğuna inandırmaya çalışıyorum.
Mesela bazı yiyecekler geçici de olsa belirtileri çoğaltabiliyor. Herkes bilmeyebilir diye düşündüğüm için ilk vereceğim örnek bakla. Bir sebze ne yapabilir ki demeyin. Parkinson teşhisi sonrası bakla yedim. Yedikten sonra yüzüm gözüm istem dışı oynamaya başladı. Sebebini doktorumdan öğrendim. Ben hastalık ilerledi sanarken, bakladaki dopamin suçlu çıktı. Parkinson tedavisi görenlere doktorları günlük gereken dopamini ayarlayarak verdikleri için bakla yemeği ile alınan dopamin fazla geliyormuş.Yine bir başka yiyecek grubu proteinli gıdalar. Dopamin alımından yarım saat önce veya sonra alındığı zaman ilacın etkileşimi daha az ve böylelikle etki süresi daha uzun oluyormuş. Ben kendimce denedim ama işe yaramadı. Sizler de bir deneyin. Bakarsınız ben bir şeyleri yanlış yapmışımdır.
Bunlar kısa vadeli değişiklikler. Bir de tedavi tarafı var. Ilaçların etkisinin artık eskisi gibi olmadığı ve daha artabilecek doz olmadığında Beyin Pili ile tedavi var. Bu bana anlaşılmaz geliyor. Düşünmüyorum ve düşünmek istemiyorum. Çok çelişkili bilgi almamın da kesinlikle bu konuda etkisi var. Geldiğim şu noktada donmalarım arttı. İlacın etkisi kısa sürüyor. Eskisi kadar dışarıda kalamıyorum. Yine de Beyin Pili gibi narkoz alarak beynime direk yapılan bir müdahale hele bir de işe yarayacağı garantisi olmayınca şimdilik gözümü korkutuyor.
Umalım ki şu son hallerim geçici olsun!
