Bay P.'ye mektuplar- 1

Herkes sevgilisine mektup yazar. Ben Bay P.'ye yazıyorum. Ne de olsa mazimiz ve seviyeli bir birlikteliğimiz var. Başlarda onu kabullenmem çok zor oldu. Sanırım sonunda birbirimize alıştık. Aslında çok tahakküm edici. Ben mesafeli olmaya çalıştıkça o samimi olmaya çalışarak aramızdaki mesafeyi azaltmaya çalışıyor. O gayretkeşlik içerisinde mesafeyi daraltıyor. Fakat bu benim için hodri meydan demek! İte kaka 6 seneyi devirdik. Hanımlar yaşını söylemez ya ben de ilişkimizin süresini biraz indirime tabii tutuyorum.

"Sevgili Bay P.,

ben senden bıktım, usandım. Uzatmalı sevgili rolü beni boğuyor artık. Düş yakamdan. Bunu söylüyorum ama sensiz hayat da çok anlamsız hale gelirdi. Evet, Bay P. benden çok şey aldın. En kıymetlı yıllarımı, sosyalliğimi aldın. Mücadeleden, senin için ilaç içmekten bıktım. Öte yandan da bana kazandırdıklarını düşününce, seninle birlikte kendimi yeniden keşfettiğimi itiraf etmek zorundayım. Bir yandan senden nefret ediyorum. Bir yandan da sana minnettarım. Git artık! Yok yok gitme! Kararsızım sensiz hayat mı seninle mücadele mi daha iyi. Ben sana git dedikçe sen zaten daha da sırnaşıyorsun. Arsızsın! Seni hayatımdan kovabilsem eski halime döner miyim diye endişeleniyorum. Yeni ben daha eğlenceli, daha renkli! Sanırım dönemem. Askerlik olsa sayılı gün çabuk geçer derdim. Sen sayılı günlük de değilsin ki! Neredeyse ömürlüksün. Kurtulmak için sayabileceğim gün de yok. Bir gün senden kurtulabilmem için ilaç bulacaklar da gün saymaya başlayabilirim diye ne kadar dua ediyorum bilemezsin. Benden şimdilik bu kadar.

Benden çok çok uzakta olman dileklerimle.

Şimdilik hoşçakal!"

 

Suçlularda inecek var!

Ne kadar kabul etmek istemesem de sonbahar sabah akşam kendini hissettiriyor. Yapraklar sararıp, dökülmeye başladı. Bahçedeki elmalar "Artık zamanımız geldi. Topla bizi." diyor adeta. Sabah kalkınca kendimi çok yorgun ve halsiz hissediyorum. Bu artık genelime tekabül etse de kendi kendime farkı hisssedebileceğim kadar arttı. Kronik bir melankolik hava ve yorgunluk taşıyorum sırtımda. Hamal misali takılıyoruz.

Mevsim dönüşü Pazartesi sendromu gibi giyinip, geliyor sabahları.

Bombalar artık yakınıma düşmeye başladı. Çok sevdiğim, canımın parçaları insanların ciddi hastalıklarla mücadelelerine seyirci kalıyor olmak da cabası. Ancak tez şifa bulmaları için dua edebiliyorum. Eşimde de geçti dediğimiz hastalık nüksedince, can canı arar pozisyona geldik. Hasta evinden hasta evine hal hatır soruyoruz. Destek olmak adına elimden geleni yapsam da ne yalan söyleyeyim bile bile lades olmuş olmak da ağrıma gidiyor. Ah keşke şu zararlı alışkanlıklardan vazgeçirebilseydim de kendimi faydalı olmuş hissedeydim.

Bu kadar birikim olunca az biraz isyan ediyor insan. İsyankarlığım beni bile rahatsız ediyor. Bu huysuzluğumun suçlusunu bulmak istiyorum. Suçlu her neyse bir sonraki durakta indirmek istiyorum! Suçlularda inecek var!

Facebookta robot çalışmıyormuş! Uyarmış olayım!

Bu aralar garip garip işler yapıyorum. Kendimin dışındayım sanki. Dağılıyorum sanki....
Arada komik şeyler de oluyor ama!

Her zaman yaptığım gibi facebooka girdim. Tanıdıklarımızdan birinin ölümünün duyurulması ile ilgili bir yazıya yorum yapayım dedim. Taziye yazarken nereye tıkladıysam birden kahkaha beğenisi çıktı. Silmek istedim, olmadı. Değiştirmek istedim, olmadı. REZALET!!!!
Ne yapacağımı şaşırdım. Face yardım ekibinden yardım istedim. Durumu anlattım. Bir anda ekranda yuvarlak bir çerçeve içinde gülen bir yüz belirdi. Bende oluşan mantık da "Vay be! Teknolojiye bak! Demek face yardım ekibinde bile robot kullanıyor artık." Neden robotsa? "Robot" bana hoşgeldin, nasılsın dedi. Ben büyük bir hayranlıkla cevap verdim. Bu arada adı uzman ilaç gibi bir şeydi. Nerdeyse oo robot bey diyeceğim. Çok kibar. Hal hatır soruyor. Neyse.. Ben başladım. "Robot bey, ben beğenide yanlışlık yaptım. Nasıl düzeltebilirim?". Gelen cevap, " Hanımefendi ben robot değilim. Ayrıca anlayamadım sizin sorununuz ne?" Bunun üzerine dondum, kaldım. Ardından affedersiniz yazdım ama hemen de kapadım. Meğer adam benle arkadaş olmak istermiş. Ne bileyim ben. Ben sanıyordum ki face yardım ekibi robotu cevap veriyor.

Diyeceğim o ki facebook bile benim yaratıcılığımdan kaçamadı :)