Bay P.'ye mektuplar- 1

Herkes sevgilisine mektup yazar. Ben Bay P.'ye yazıyorum. Ne de olsa mazimiz ve seviyeli bir birlikteliğimiz var. Başlarda onu kabullenmem çok zor oldu. Sanırım sonunda birbirimize alıştık. Aslında çok tahakküm edici. Ben mesafeli olmaya çalıştıkça o samimi olmaya çalışarak aramızdaki mesafeyi azaltmaya çalışıyor. O gayretkeşlik içerisinde mesafeyi daraltıyor. Fakat bu benim için hodri meydan demek! İte kaka 6 seneyi devirdik. Hanımlar yaşını söylemez ya ben de ilişkimizin süresini biraz indirime tabii tutuyorum.

"Sevgili Bay P.,

ben senden bıktım, usandım. Uzatmalı sevgili rolü beni boğuyor artık. Düş yakamdan. Bunu söylüyorum ama sensiz hayat da çok anlamsız hale gelirdi. Evet, Bay P. benden çok şey aldın. En kıymetlı yıllarımı, sosyalliğimi aldın. Mücadeleden, senin için ilaç içmekten bıktım. Öte yandan da bana kazandırdıklarını düşününce, seninle birlikte kendimi yeniden keşfettiğimi itiraf etmek zorundayım. Bir yandan senden nefret ediyorum. Bir yandan da sana minnettarım. Git artık! Yok yok gitme! Kararsızım sensiz hayat mı seninle mücadele mi daha iyi. Ben sana git dedikçe sen zaten daha da sırnaşıyorsun. Arsızsın! Seni hayatımdan kovabilsem eski halime döner miyim diye endişeleniyorum. Yeni ben daha eğlenceli, daha renkli! Sanırım dönemem. Askerlik olsa sayılı gün çabuk geçer derdim. Sen sayılı günlük de değilsin ki! Neredeyse ömürlüksün. Kurtulmak için sayabileceğim gün de yok. Bir gün senden kurtulabilmem için ilaç bulacaklar da gün saymaya başlayabilirim diye ne kadar dua ediyorum bilemezsin. Benden şimdilik bu kadar.

Benden çok çok uzakta olman dileklerimle.

Şimdilik hoşçakal!"