Yamalı Bohça: Oynatmaya az kaldı

7 Haziran 2018 Perşembe

Oynatmaya az kaldı

Bazen kendi kendime soruyorum. Neden ben her ortamda üzülen, kırılan, arada kalan oluyorum. Bu benim kendi yetmezliğimden mi? Ortam mı, şartlar mı beni böyle düşündürüyor? Üzülmek hayatımın vazgeçilmezi sanki.

Yaşlı kuşakla genç kuşağın çatışma noktasına gelip, susarak ikiye katlanan gerilimin voltajı ile son günlerdeki gerilim filmim başladı. Esasında çok yakın olup da zıt fikirlerinden dolayı ortak noktada buluşmayı beceremeyen iki erkeğin gerilimli voltajı üstüne eklendi. Evdeki evli çiftlerin mevcut gerilimden nasiplerini alarak en yakındakine yüksek gerilim hattı çekmesi de göze çarpan bir durumdu. Evin günlük düzeni içinde yapılması gerekenler, yemek saati, temizlik, çamaşır konularında herkesin bağımsızlık arzusunun yarattığı bir negatif enerji de eksik kalmadı. Yapabileceğim şeyleri yapmak isterken, hatta yaparken yakalanıp, bırakmak zorunda kalışım benim negatif enerji katsayımı çıldırma enerjisine çevirdi. Kendi gelgitlerimin ve sağılığımın içimde yarattığı yetersizlik duygusunun getirdiği negatif enerjisi işin kaymağı oldu.

Bütün bunların sonunda bütün yollar Roma'ya çıkar misali geldiğim nokta NEGATİF. Oynatmaya az kaldı doktorum nerede ....?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Özgeçmişim

1952 Adana doğumluyum. İlk ve ortaokulu İstanbul’da, lise diplomamı da Adana’da aldım. Adana’da başladığım o zamanki adıyla ticari ilimler akademisini üçüncü sınıfta bıraktım. Bir dönem özel bir şirkette sekreter olarak çalıştım. Emekliyim.

Çikored (Çocukları istismardan koruma ve rehabilitasyon derneği); Prof. Dr. Kriton Curi Park Gönüllerinde çalıştım.

Eşimin görevi esnasında oturduğumuz sitede sosyal sorumluluk projeleri kapsamında çalışmalar yaptım. Kütüphane olmayan siteye kütüphane kazandırdık. Ayrıca el sanatları kursu açtık. TSM Korosu oluşturduk. İzmit Sabancı Kültür Merkezinde dört sene konser verdik. Site içinde defileler (profesyonel mankenlerin yeraldığı) düzenledik. Kadın kollarımızın düzenlediği çaylar ve geziler düzenledik. Kazandığımız paralarla yakın çevremizdeki bulunan. İlkokuldaki fakir çocuklara palto, bot, giysi yardımında bulunduk. Bölgemizde yer alan yetiştirme yurduna (kız) bağışta bulunduk. Çocuk Esirgeme Kurumuna bağlı çocuk yuvasına giderek oyuncak ve giysi götürdük.

Şimdi Parkinson’luyum. Bir zamanlar koro çalışmalarına katılan konserlerde solo bile yapan ben artık yüksek sesle bile konuşamıyorum. Sesim kısıldı ve rengi değişti. Kayak yapmayı severdim artık mümkün değil. Kitap okumayı, müzik dinlemeyi, araba kullanmayı severdim.(Parkinsondan önce)

Tür olarak Türk Sanat müziği, klasik batı müziği ve caz severim. Parkinson’dan önce TSM koro çalışmalarına katılıyordum. Parkinson’dan önce kayak, yüzme, pilates, aletli spor çalışması ve yürüyüş yapıyordum. Şimdi yaptığım yüzme ve yürüyüş hiç eskisine benzemiyor.

Hayvanları severim. Ezo isminde bir köpeğim ve Osman adında bir kaplumbağam var.

Kışları İstanbul’un Anadolu yakasında, yazları ise İstanbul’a 1,5-2 saat uzaklıkta küçük bir Karadeniz koyunda yer alan yazlığımızda emekli gn.md eşim ve yardımcımızla birlikte ikamet ediyoruz.