Ritüel
haline getirdiğim senelik değerlerlendirmemi bu sene de yapıyorum. Geçen sene
kitap okuyamıyordum. Bu sene de okuyamıyorum. Geçen sene fiziksel aktivitem evde haftada
iki saat fizik tedavi seansıydı adeta. Daha az evden çıkıyordum. Bu sene fizik tedavi eşliğinde kendimi dışarı atıyorum. O uyuşuk halim dışarıdayken hafifliyor sanki...Dışarısının iyi geldiğini fark ettim. Arkadaşımla da bol bol geziyoruz. Trene binip, Tuzla'ya bile gittik. Daha önce de Florya'ya gitmiştik. Bakalım daha nerelere gideceğiz. Düşüncesi dahi mutlu ediyor.
Aslına bakarsak bu sene aile olarak çok yıprandık. Çok hastalıklı bir sene geçirdik. Kaybımız oldu. Hastalığım için de çok sarsıntılı bir yıl oldu. Bay P. ile ileri
geri dans edip, durduk. Bütün bunlardan sonra bahsettiğim aktif hale gelmek bir hayli azim istedi.
Ruh halim, bedensel sağlığım, sosyal yaşantım ve işlevselliğimin tamamına baktığımda aylara göre bile nasıl bir seyir izlediğini söyleyebilirim. Ocak, Şubat, Mart'ta pek iyi değildim. Haziran'da
daha iyi durumdaydım veya en azından öyle hissediyordum. Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım'da kötüydüm ve giderek kötüledim toparlamak yerine gibi hissettim. Aralık ayında nihayet doktoruma gittim. Onun ilaç dozlarımda yaptığı küçük artış ve dışarı
çıkmalarımla beraber toparlıyorum. Bu arada dile kolay Bay
P. ile olan beraberliğimizin yıldönümünü de geçtik. Bunun yansıması olsa gerek hareketlerimde bir donma gibi, tam olarak nasıl ifade edebileceğimi bilmediğim birşey başladı. Oturduğum yerden kalkınca ilk adımı atmakta
zorlanıyorum. Sanki kafam önden gidiyor ama bacağıma hadi emri gitmiyor gibi. Şöyle bir durup toparlanıyorum. İlk adımı atınca gerisi geliyor.
Ben bu hastalığın tedavisinin ilerlemesini yavaşlatmaktan ibaret olduğunu
biliyorum ama gayret edip, doktor ve terapistlerimle işbirliği yapmak yine de çook güç istiyor.
Bununla birlikte gecikmeli de olsa herkese iyi seneler! Geçen seneden daha sağlıklı ve daha sakin bir yıl olması dileğimle..
Hoşgeldin 2020!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder