Gelelim bunların dışında benim ne yaptığıma. Doktorumu terapistimi sevdim, inandım ve güvendim. Bana verdikleri moral ve motivasyonla ve ilaç desteğiyle mücadeleye başladım. Ben mücadeleye karar verdiğim gün ihtiyacım olan şeyler; sabır, inat, ısrar, çok çalışma olduğunu biliyordum. Ayrıca şöyle bir prensip edindim. Nasıl eve giren her şey için evden bir şey çıkarıyorsam bunu adeta hayatıma yaydım. Bay P. dolayısıyla kaybettiğim her melekem için hayatıma yeni bir şey soktum. Bunu terapistim ve sevgili eşimin prensipleri sayesinde başardım. Şiir yazmaya başladım ve galiba başarılı oldum. Şu anda 150 şiirim var ve devam ediyorum. Şiirlerimden bazıları bazı yerlerde yayınlandı. Üç tanesi bestelendi bile (Uşak, nihavend ve hicaz makamlarında). Resim yapmaya başladım. Hiçbir hocadan destek almadan, atölyeye gitmeden. Herhangi bir iddiam yok ama elimden geleni yapıyorum.
Çevremde beğeni ifadeleri arttıkça moralim düzeldi. Beğenene, isteyene hediye ediyorum resimlerimi. 10 tane kadar resmimi Çağdaş Yaşam Derneğine hediye ettim kermesleri için. Hikayeler, masallar yazdım. Boş durduğum zaman kendimi eksiliyormuş gibi hissettiğimden elimi meşgul tutmak beni canlandırıyor.
Bu kış başka projelerim de var; enstrüman çalmak, şiirlerimden kitap çıkarmak gibi. Şair ne demiş? 'Yürü enginlerin bittiği son hadde kadar, insan hayal ettiği müddetçe yaşar.'
Bazı hayaller gerçekleşir. Benim hayallerim de gerçekleşir mi acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder