Duygular ve sözler.....

Hepimiz gün içinde bir sürü ifade kalıpları kullanırız. Bu kalıpları bilmeden kullandığımı şaşırarak fark ettim. Hangi sözcüklerin hangi duyguları yansıttığı farkındalığını sanırım yıllar içinde kaybediyoruz. Derken kullandığımız kalıpların hissettiğimiz şeyler olduğunu sanar hale geliyoruz. En azından bende öyleymiş. Bay P.'den beri en çok kullandığım kalıplardan biri "kendimi yanlış vücuttaymış gibi hissediyorum". Halbuki öyle bir his olabilir mi? Doğduğumuz andan itibaren sevinç, üzüntü, öfke, şaşkınlık, heyecan gibi duygularla büyüyoruz. Hiç yanlış vücut hissi diye bir his tanımlamıyoruz. Bunu diyince aslında ne hissediyorum şimdi? Şaşkınlık ve güvensizlik biraz da üzüntü hissediyorum.

Kendim kadar yanımda olanların da sözleri ve duyguları arasında bağlantı kurabilmesi benim için önemli. Önemli olmasının sebebi de sağlıklı iletişim kurabilmek için esas duygularla söylenenin arkasında saklı olanı ayırt edebilme ihtiyacı hissetmem. Eve geldiği zaman eşimin kızgın olduğunu ters ve yüksek sesli konuşmasından fark ettiğim zamanlar oluyor. Bu gibi durumlarda ben de aynı şekilde cevap veriyorum. Ardından da kendimi ifade etmek adına ona "bana kendimi değersiz hissettiriyorsun" gibi şeyler söyleyip, işleri daha da kızıştırabiliyorum. Böylelikle birbirimize kızgın olduğumuzu söyleyip, kendi köşemize çekilmek yerine birazcık kedi köpek oluyoruz. Bunu sanırım yaşamayan yoktur... Sevinçli olduğumuz zaman  da ikimizin de ses tonu cıvıl cıvıl, yüzümüzde tebessüm ve başka insanlara açık şekilde, davetkar konuşuruz. İkimiz de bugün keyfim pek bir yerinde gibi bir ifade kullanma ihtiyacı hissetmeyiz. Bu sefer de "iyi hissettiriyor" ifadesine kaçıyorum. Bu ifade de yine sanki başkası benim yerime hissediyormuş gibi geliyor kulağa.

Ama...

herhalükarda konuşurken ifade kalıplarına fazla dayanıp, duygularımı direk olarak ifade etmiyorum. Sanki duygunun kendisini dile getirmek beni daha güçsüz ve gülünç duruma düşürecekmiş korkusu yaşıyorum. İleride Bay P. zorluklarımın arasına cümlelerimi doğru kuramama, kelime bulmada zorlanma da katarsa bu kadar komplike konuşmam işleri iyice karıştırır. Bu yüzden kalıplara veda etmem doğru olur diye düşünüyorum...tabi bunu düşünmek başka bunu hayata geçirmek bambaşka...


Çok sevdiğim bir karikatürü yeniden paylaşıyorum...