Yerimi bilmek konusunda
kararsızım. Gel-gitler, çekişmeler içindeyim. Bunları paylaşmak istiyorum.
Yaşım gereği ailenin büyüğü olarak
ona göre davranmam gerekiyor. Bir şeyi yapmam yerine istemem yaptırmam
gerkiyor(muş). Gözümün önünde yapabileceğim bir şey olsa bile söylemem, yapmamam
gerekiyor(muş). Bunlar beni ikaz etmeleri doğrultusunda öğrendiklerim. Bu bana o kadar ters ki! Ben canı tez biriyim. Hareketlerim yavaşlasa
bile içim durmuyor. Derli toplu olmayı severim. Bilhassa aile efradıma düzgün ve bakımlı görünmeye çalışırım. Kaportayı iyi gösteriyorum yani. Kendimi bile kaptırıyorum bu fikre. "Genç"mişim gibi
geliyor. Bazen etrafımdakiler de bana gençmişim ve herşeye hakim olmam gerekiyormuş gibi davranıyor. İyice havaya giriyorum. Kendimden beklentim artıyor. Dolayısıyla kendim yapmak ve yaptırmak arasında
bocalıyorum. Etraf da benim iş yapmama alışık olduğu için bazen kaşla göz arasında "yapmamam gereken" birşeyler yapabiliyorum. Erken ayılan olursa aleni hedef
oluyorum. Kendimi kabahat işlerken yakalanan çocuklar gibi hissediyorum. Çocuklarım, torunlarım geleceği zaman da gönlüm coşuyor çok şey yapmak istiyorum. Yine birileri bir şekilde el frenini çekiyor veya hevesim kursağımda kalıyor.
Aslına bakacak olursak bazen gencim bazen yaşlıyım. Bizim kuşağın insanları da benim gibi
şaşkın durumda... Teknolojiyle az çok haşır neşir olunca herşeye hakim ve genç hissediyor insan. Bizim çocukluğumuzdaki gibi değil şimdi durum. Sanırım bunda ömürlerin uzamasının da rolü var. Ama durum karışık. Bir şeylere az çok hakim olmak yeterli olmuyor bazen. Çocuklar küçükken her türlü
sorununu, dersini, çözemediğini ana babasına sorar. Ana- baba defalarca anlatır. Bilmiyorsa bir
bileni bulur, sorunu çözer. Benim için çocukken ana-babalar nasıl bir sığınaksa yaşlanınca da
evlatlar sığınacak liman, sorunları çözecek bilen oluyor. Şimdilerde evlatlarım olmayan zamanın peşinde oldukları için onlara bir şey sormayı iki kere düşünüyorum. Kendim halledebilir miyim diye uğraşıyorum. Bazı zamanlar orayı burayı karıştırırken iyice arap saçına çeviriyorum işleri. Sorsam bir türlü, sormasam bin türlü...
Bu kadar keşmekeşin içinde ben yerimi de kendimi de
tartamıyorum. Benim yerim neresi? Ne dersiniz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder