Kendimizi en rahat hissettiğimiz zaman hep kendimiz için en doğrusunu mu yapıyoruz? Hayır!
Herkes için rahat olduğu ortamı, rahat yaptığı işleri bırakıp, zor geleni yapmak gerekli mi? Hayır!
Benim için gerekli mi? Evet!
Geçen hafta doktor kontrolüm vardı. Tavsiyesi kendimi fazla dinlememem oldu. Bu beni düşündürdü. Olmayan şeyleri yaratmaktan ziyade olanın üzerine yoğunlaşınca üzerimdeki etkisinin arttığını görmek düşündürdü. Son zamanlarda "konforuma" fazla düşkünleşmişim. Evde olunca ne giydiğim, ne söylediğim, nasıl söylediğim pek de önemli değil. Kendime odaklanıyorum. Kendimi dinledikçe de son yazılarımda gereğinden fazla değindiğim negatif iç sesim kuvvetleniyor.
Evden çıktığım anda bir sürü "rahatsızlık" beraberinde geliyor. Giyinmek.. özellikle çorap giymek beni çok zorluyor. Dışarı çıkınca ne giydiğim, nasıl iletişim kurduğum bir anda önem kazanıyor. Kısacası dış dünyada konforum bozuluyor. Seslendiğim garsonun veya muhattap olduğum
kişilerin söylediğimi duymaması, her zaman anlamaması söylediklerimi
tekrarlamak zorunda bırakıyor. Birkaç saat
dışarıda kaldığımda sarhoş gibi geri geliyorum. Kalabalıkta etrafa ve kendime engel olmadan yürümek, bir sürü şeye birden dikkat etmek artık yardımsız olmuyor. Tek başına gezinemeyince tadı da aynı olmuyor. Yorgunlukla bir de eve geldikten sonra soyunma, takı çıkarma serüvenim oluyor.
Kendi kendime tenkitte bulunuyorum. Sosyal
hayatı tecrit edilmiş konfor alanına tercih etmeliyim diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder