Cumaları serbest kıyafet

Şu noktada kendimi arafta hissediyorum. Hiç bir şeye karar verememek bana bu durumu çağrıştırıyor. Bu durumda kaldığım çeşitli zamanlar olmuştur. 

Kendimi bitmiş hissetmeme rağmen herkes iyi göründüğümü söylüyor. Sanki bende birkaç tane ben varmış gibi. Bu durum aslında benim de tuhafıma gidiyor. Bitmiş tükenmiş isteksiz hiçbir şeyden memnun olmazken (torunlarım hariç), aynaya bakınca, günlük bakımını yapmış, ruj sürmüş, küpe takmış, giyinmiş birini görüyorum. Bu da beni şaşırtıyor. Dışarıya rol yapıyormuş gibi hissediyorum kendimi. Halbuki hiçbir zaman rol yapmayı beceremedim. Hatta bu yüzden okuldayken tiyatro faaliyetlerinin hiç birine katılmadım. Şimdiki görünüşüm Bay P.'nin sinsi tarafı olsa gerek. 

Arada Bay P.'ye de biraz taviz vermişim sanırım. Oturup kalkınca ilk adımı atmakta zorlanıyorum. Sanki ayaklarımın altına yapıştırıcı sürülmüş gibi hissediyorum. Başım adım atmışım gibi ayaklarımdan önde gidiyor. Elimin titremesi arttı. Duygularımın ayarı değişti. En basit şeye ağlayan ben, şimdi ağlayamıyorum. Bunu da şöyle açabilirim. Ablam neredeyse bir aydır hastanede. Korkunç bir bekleyiş içine girdik, Ameliyat üstüne ameliyat geçirdi: Bir gün ümitleniyoruz, çünkü iyi görünüyor, bir gün ise kötüye gidiyor. Hepimiz çok üzülüyoruz. Bana göre ağlamak insanın içini boşaltmasıdır. Ama ağlayamıyorum. Donuyorum. Aynı önceki yazılarımdan birinde anlattığım eşimin kazasındaki gibi. 

Beni etkileyen bir sürü olay bir araya geldi bu aralar. Yakın arkadaşım eşini kaybetti. Ona da çok üzüldüm ve üzüntüler beni oldukça etkiledi diye düşünüyorum. Mevsim geçişi midir üzüntü ve stres midir bazı şeyler rahatsız edici boyutlara geldi. Yürürken kalbimin üstüne ağırlık basmış gibi bir sıkıntım var. Sanki kalbim sıkışıyor. Yürürken nefesim daralıyor ve hava açlığı çekiyorum. Organlar sağlam tetkik edildi ama nedeni belli olmayan sıkıntılar geçmiyor. 

Fırsatçı Bay P. benim halimi görünce saklandığı yerden bakıp, bana gülüyor belli ki.

Buradan sesleniyorum!

Sayın Bay P. benim pabucum biraz pahalı. Sen güldükçe, ben daha çok mücadele ederim!