Bir düğün davetiyesi başıma neler açar?

Tanı konulduktan  sonra hayatımın sona ereceğini düşünmüştüm. Gerçek anlamda! Ölmedim. Fakat adaptasyon dönemi beni o kadar zorladı ki; eski benden sanki yeni bir ben yaratıyormuşum gibi. Dikilmiş bir elbiseyi söküp, yeniden yaratmak gibi... Şunu itiraf edebilirim ki; yeni ben daha tamamlanmadı. Mehter yürüyüşü gibi  iki ileri bir geriyle bir yere varılmıyor. Bugün kazanım olarak gördüğüm şeyin yerinde yarın yeller esiyor.

Daha önce yapmadığım bir sürü şeyi yapmaya çalışıyorum. Resim, şiir, yazı, hikaye denemeleri…Terapistimin motive etmesi ve gel-geç gönüllü ilhamı yakalayabilmem kaydıyla…

Örnekleyecek olursam: Bir düğün davetiyesi başıma neler açar?

Durum:  Dostlarımızdan düğün davetiyesi almış olmak

Pozitif bakış açısı  

• ·       Hatırlanmış olmak:  güzel
• ·       Çocukların evlenecek yaşa gelmiş olması: mutluluk verici
• ·       Düğünde eşi, dostu, arkadaşları görmek: sevindirici
• ·       Kaldığımız süre boyunca hoş vakit geçirmek: eğlenmiş olmak

Negatif bakış açısı

• ·       Hatırlanmanın güzelliğini kapatan sorunlar dizisi: iç sıkıcı
• ·       Gitme mecburiyetinde olmak: kısıtlayıcı
• ·       Kıyafet sorunu: endişe
• ·       Yemek sorunu: endişe
• ·       Ayakkabı sorunu: endişe
• ·       Orada oturup, harekete eşlik edememek: mutsuzluk
• ·       Kaldığımız süre boyunca etrafımıza belli etmemeye çalışmak: sıkıntı

Nereden nereye geldiğimi  anlatmaya çalıştım. Yapamadıklarımın yerine mutlaka bir şey koyuyorum. Bunların içinde hastalanınca kaybettiğimi düşündüğüm özgüvenimi kazanma çabam da var. Yapabildiklerimde tutarlılık sağlayamamak özgüven diye bir şey bırakmadı.

Bir şeyler ortaya çıkardığım zaman ve çıkan şeyi beğendiğim zaman moralim  düzeliyor. Kendimi iyi ve güçlenmiş hissediyorum. Yaptığım şeyler genelde masabaşı diye tabir edilen şeyler. Evden  çıkmıyorum  desem de bütün günüm balkon ve bahçede geçiyor. Malum yazlığın nimetleri… 

Gerçi bu çılgın sıcaklarda başka ne yapılabilir? Bilmiyorum.