Normallik üzerine düşününce biraz araştırdım...
Tanım olarak karşıma şu çıktı:
Bir grubun kendisi için ilke edindiği ve grup üyelerinin eylemlerini yönlendiren davranış kuralları bütününe denir. Normallik kavramı ancak son yarım yüzyılda ciddi olarak ele alınan konulardandır.
Zaman, mekan, toplumsal statü, sınıf gibi farklılaşmalar, kültür farklılıkları ( aynı ülke içinde ve farklı ülkelerdeki) normal kavramını etkiler ve belirler.
Eskiden evin büyüğü masaya oturmadan yemeğe başlanmazdı. Yemek saatleri masa etrafında ailenin bir arada olması gereken zamanlardı. Evin dışında ise; kadınların sokakta yürürken sigara içmeleri normal dışı kabul edilirken günümüzde normal hale geldi. Eskiden denizi olmayan yerlerde deniz kıyafeti sayılabilecek kıyafetler giyilmezken şimdi değişen iklim şartları ve moda bu kıyafetlerin giyilmesini normal hale getirdi.
Teknolojinin gelişmesiyle oluşan yeni iş alanlarının devreye girmesi ülkelerin gelişmesine yol açarken değişen hayat şartları beraberinde modernleşmeyi de getirdi. Bunların etkisiyle ‘’normal’’ kavramı da kabuk değiştirdi.
Sıra benim normalime geldi sanırım. Ben karakter olarak sivriliklerden kaçan biriyim. Taşkınlık göstermem, göze batmayı sevmem. Bu benim kişisel tercihim. Toplum içinde toplum yararı gözetilerek konulan kurallara uyarak yaşayan biriyim. Bazılarına ters ve sıkıcı gelen kurallara uymak bana huzur ve güven verir. Hasta olmadan önceki normal anlayışımla şimdiki normalim birbirinden oldukça farklı.
O zaman ki normal; doğaçlama gibiydi. Düşün ve yap. Şimdi yaptığım, yapabildiğim, başarabildiğim herşey gayretle, sabırla ve zorla olduğu için normal üstü gibi mucize gibi geliyor.
Eskiden yürümenin normal bir durum olup olmadığını bile düşünmezdim.Şimdi bana normal üstü bir durum olarak görünüyor. Yapabildiğim şeylere göre kurduğum dünyamda normallik ölçülerimi kendime göre kendim ayarlıyorum. Eskiden yaptığım şeyler normalken; şimdi zor yaptığım şeyler arasına girince normal kavramı da yön değiştirdi. Farkındayım ki; önemli olan benim kendi normalimi kendim yaratıp mutlu olmayı başarabilmem.
Bugünü de normale dair bir fıkrayla noktalayalım...
Akıl hastanesine gelen biri doktora sorar. Bir insanın normal olup olmadığını
nasıl anlarsınız? Doktor bir test yaparız diyerek devam eder. Küveti suyla doldurduktan sonra testi uyguladığımız kişiye bir kova, bir kürek ve bir kaşık vererek’’küveti nasıl boşaltırsın?’’ diye sorarız.
Bu defa doktora soru soran cevap verir. En büyük kova olduğuna göre normal insan kovayı seçer değil mi?
Doktor cevap verir: Hayır, normal insan; küvetin tıpasını çeker.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder