Ben de varım!

Teşhis konulduktan sonra hissettiğim korku ve yalnızlık duygusunu terapistime anlattığım zaman bana fikir anneliği yaptı ve yalnız değilsin dedi. Beni blog yazmaya yönlendirdi. Ben de bir nebze umut olurum diye düşündüm. Ben hasta olanlara veya hasta yakını olanlara benim gibi, sizin gibi, başkaları da var demek istedim.

Gördüğünüz gibi ben de zaman zaman -hatta çoğu zaman- bunalıma giriyorum. Dışarı çıkmakta ve yazmakta zorlandığım zamanlar oluyor. Blogum için yazdığım her yazıdan sonra yorum var mı diye bakıyorum. Blogların forum olmadığını biliyorum ama ben de başkalarıyla ortak sıkıntılarımızı okuyup, paylaşmak istiyorum. Eleştiri, tenkit, takdir, yorum hepsi kabul ve makbul. Ben de sizden bir  paylaşım bekliyorum. Sizde benimle aynı ve benden farklı neler var? Yaşadığınız en büyük zorluk ne?

Şu anda cevap olarak aldığım tek şey okunma sayımda olan  artıştan ibaret. Gösterdiğiniz ilgi için çok teşekkür ederim. Mayıs ayından beri her yazımla bunu yaptığıma hala inanamadığım gibi bu kadar takip edenim olduğuna da inanamıyorum ve çok mutlu oluyorum.

Lütfen siz de bana yorum yapın ki ben de yazılarıma daha iyi yön verebileyim. Bizde bir deyiş vardır "Dertler paylaştıkça azalır. Sevinçler paylaştıkça artar." Ben de   yaşadıklarımızı paylaşalım, Bay P.'nin hayatımızdaki etkileri konusunda ortak çözümler üretelim istiyorum. Çünkü ben de sizden biriyim.