Bay P.'nin hayatıma girmesiyle ani durumlarda verdiğim tepkiler de daha çok bir tepkisizlik oldu. Unuttuğum bir şeyi hatırladığımda bile bir süre donuveriyorum. Aslında fazla takıntılı olduğumu söyleyemem. Ama aklıma taktığım şeyler var. Bir kere unutunca sanki hep unutacakmışım gibime geldiğinden bazı şeylere takılmaya başladım. Açık ocak,
lamba, ütü, yemek, anahtar gibi şeyler artık not almazsam unutabildiğim için aklıma takılıyor. Evde yalnız olduğum zamanlar dışarı çıkarsam kapıya, evde
isem gözümün önünde bir yere yazıyorum.
Evden çıktıktan sonra kafama birşey takılırsa çantamda bulundurduğum küçük deftere not alıyorum. Ancak evde ulaşabileceğim birileri varsa hemen telefon ederim.
Eskiden yüz hafızamla övünürdüm. Bir gördüğümü bir daha unutmam derdim. Gerek yaş gerek hastalık artık övünememeye başladım. Hatta geçen gün olan bir olaya kendi kendime çok güldüm. Bankada selamlaştığım, göz aşinalığım olan birinin kim olduğunu bir türlü çıkaramadım. Karşılıklı
selamlaştık, uğraş uğraş kim olduğunu düşünmekten kafayı yiyordum. Takıntım
tavan yaptı ama yine de bulamadım. Sonunda kendimi rahatlatmak için
joker cümleyi buldum. Herhalde dizi
oyuncusudur diyerek kendimi rahatlattım.
Döndüğümde evin altındaki dükkanlardan birinde
oturan adamı görünce bir anda jeton düşüverdi. Paraşütlüymüş benim jeton inmesi zaman almış. Adamın dükkan sahibinin babası olduğunu hatırladım. Ara sıra oğlunun yanına uğrar. Fakat canını yediğim şu diziler sayesinde anlık rahatlamış oldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder