Gece halleri

Uyku seven biri değilim. Uyku bana zaman kaybı gibi geliyor. Bana normal geleni 4-5 saat deliksiz uyku. Uykunun insan için faydalarını bilmiyor değilim. Teşhisten sonra herşey gibi bu da değişti. İlaçlarımı içmediğim ya da aksattığım zaman hiç uyuyamadığımı farkettim. Şimdiki  durumumda ilaçlarımı düzenli aldığım zaman uykum gelmiyor ama yatınca uyuyorum ve biliyorum ki bu normal bir uyku değil. Kalıp gibi uyuyup belki de hiç dönmeden kalkıyorum. Çünkü uyandığım zaman belim tutuk, sırtım ağrılı oluyor. Yataktan dayak yemiş gibi çıkıp ancak biraz hareket edince açılıyorum. Üstelik bu uyku o kadar garip ki beni ışınlayıp başka bir yere götürseler farketmeyeceğim. Aslında hastalanmadan önce sinek kanadını çırpsa uyanırdım. Şimdi tam tersi. Uyku düzenim ilaçlarıma bağlı sanki. Sabahın erken saatlerinde uyanıp da tekrar yatarsam yine uyuyorum. Fakat  kalkınca 24 saat uyumuş gibi sersemliyorum. Gün içinde kısa süreli esneme faslım olmuyor değil. Fakat uzanırsam hemen cin gibi oluyorum. Gece birşeylerle meşgul olup uykumu beklerken vaktin geç olduğunu farkedip öyle yatıyorum. Şimdi uykusuz gecelerimden birinde yazdığım şiirimi paylaşıyorum.

Gece Halleri

Gece yanan ışıklar birer birer sönüyor

İnsanlar yorgun uykuya dalıyor

Sabah erken düşmek gerek yola

Trafikti, havaydı, yağmurdu kardı

İşe geç kalınır yoksa

Benim uykum gelmiyor

Koyunları da saydım olmuyor

Bir ah-ı devran

Sıkıldım, yattım, kalktım

Söndürdüğüm ışıkları

Yeniden yaktım

Gece uzun bitmiyor

Gece vakit geçmiyor

Biraz ondan, biraz bundan

Derken geldi aklıma Şadiye

Daha sonra da Hatice

Nerden çıktı derken

Aklıma geldi korodan

Bana ne be kardeşim

Sırası mı şimdi?