Son zamanlarda önce masallara sonra Parkinson ile bir hayli alakasız konulara kaymıştım. Fark ettim ki Bay P.'yi konu almayınca içimde tutuyorum. Yazmayınca, paylaşmayınca içimin kabarıklığı dışıma vurmaya başlıyor. Bu sebeple yine görüldüğü üzere Bay P.'yi ve bana yaşattıklarını konu almaya döndüm.
5 Ekim 2013'te ilk halini yazıp, 10 Ekim 2016'da tekrar üzerinden geçip, birkaç değişiklik yaptığım bir şiirim dikkatimi çekti. Şiir yazmayı severim. Her zaman ilham gelmiyor ama geldiğinde bir sürü şiir birden yazarım. Görünen o ki 2013'ten 2016'ya Bay P.'nin bende yarattığı ruh hali sabit kalmış. Gün gelir devran döner demeyi çok isterdim ama şimdilik devran görünürde yok! Bedevi Ahmed'in Erdal'ı özlediği gibi ben de Bay P.'ye dönüp duruyorum.
SARMAŞIK
İçime karanlıklar doluyor bugün
Gelgitler içinde kayboluyorum
Bu kabustan biran önce
Uyanıp kurtulmak istiyorum
Rüyalarda korkular uyanınca biter ya
Şükredilir hayra yorulur herşey geçer ya
Benim rüyam ömür boyu sürecek
Korkularıma kederlerimi ekleyecek
Ruhumu bedenimi saran bu sarmaşık
Ele geçirip beni özümü kurutuyor
Anaforlar yaratıp beni yokediyor
Ya beyaz ya siyahsın hayaİtta
Ortaya karışık olunmuyor
Derdin varsa çözülmeyen
Gözyaşların anlatır çaresizliğinı
İçim boşalmıyor katılaşmışım
Kimseyle konuşmak istemiyorum
Herkesin sıkıntıs kendine yetiyor
Birde ben kendimce üzmek istemiyorum
Ümitlerimi hayallerime bağladım bugün
Boş vermişliğin ipini yakalamak istiyorum
Satmak dünyayı bır pula
Her şeyi boş verip atmak istıyorum
Tutunmak hayata yaşamak için
Bir sebep bir umut olsun istiyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder